محمد الموتی، دبیر شبکه ملی سمن های محیط زیستی و منابع طبیعی در یادداشتی نوشت: سلام به پایان هورالعظیم
۳۴ سال پس از جنگی تحمیلی که پهنه یکپارچه هورالعظیم، لاجرم به دلیل ایجاد جاده‌های دسترسی، به پنج بخش یا پنج حوضچه تبدیل شد، وزارت نفت، ۳ حوضچه را به اشغال خود در آورده و برای همیشه خشک کرده است
حالا طرح توسعه میدان سهراب، دو حوضچه مادر را هدف گرفته
آنها که امروز مرثیه دریاچه ارومیه سر می‌دهند و فریاد واحسرتا دارند، این گوی و این میدان!
بهانه‌ها همانند، دلایل توسعه، همان و قدرت‌های پشتیبان، همان.
ده سال بعد، همین‌ها جلوی چشم مردم، منتقد گذشته میشوند و میگویند هورالعظیم، جان ما بود. نباید با او چنین و چنان می‌کردیم.
حوضچه ۱ و ۲ هورالعظیم که خشک شود، برای همیشه باید با این پهنه منحصربفرد خداحافظی کنیم. نفت قدرتمند و ثروتمند را چگونه مجاب کنیم که زنده ماندن سرزمین‌مان ارزشش را دارد؟ فقط کافی است به بیرون از تالاب تشریف ببرید و مورب حفاری کنید
دلارهای نفتی، به مرگ امنیت پایدارمان نمی‌ارزد .
نویسنده: محمد الموتی، دبیر شبکه ملی سمن های محیط زیستی و منابع طبیعی
