شما چه کاره اید؟
سرواژه- به قلم طیبه قاسمی
سالهاست در ایران هر فردی مسئولیتی را در کشور عهده دار میشود متوجه نیست دوران مسئولیت فرد قبل گذشته و حالا اوست که سکان دار قسمتی از شرایط حال حاضر است.
در حرف هایشان از شرایط موجود می نالند و کمی از رییس قبل، نماینده قبل، مدیر قبل، وزیر قبل، رییس جمهور قبل می گویند، گله و شکایت می کنند، معضلات پیش و فعل و پس را می شمارند و می روند.
چندوقت بعد گله هایشان چاشنی چند دادو فریاد می شود. با گذشت زمان یاد میگیرند نوشته های دیکته شده پرشورتر قرائت شود و انتقاد از شرایط حاکم را داغتر کنند و در نهایت دستور می دهند سریعا مشکل بالا رفتن بی حساب و کتاب اقلام مصرفی، نبود دارو، قاچاق کالا، حباب مسکن_ کالا_ خودرو و… را حل کنید. خلص و تمت.
شما چه کاره اید؟
چه کسی حل کند؟ شما چرا پشت میز حل مشکل نشسته اید؟
بیت المال چرا حقوق مکفی به جنابتان می دهد؟
این دم و دستگاه و اداره و تشکیلات به چه کار می آید؟
مگر پیش از اشغال این صندلی ها در این کشور نبوده و شرایط را ندیده اید؟
چرا کسی از شما نمی پرسد همانگونه که می توانید یک شبه تصمیم بگیرید و یک ملت را از اینترنت جهانی محروم کنید، همانطور که بلدید ورود کالا و خودرو را به کشور ممنوع کنید، همانطور که حکم فلان و بهمان می دهید، سیلی به گوش سرباز مملکت می زنید، چرا مشکلاتی که مربوط به مسئولیت تان است را حل نمی کنید؟
چرا کسی به شما نمی گوید یک چندم از وقتتان را به جای حرف زدن و شعار دادن به وظایفتان برسید؟
چرا کسی به شما یادآوری نمی کند این مقام را برای بازجویی و متهم کردن از نفر قبلی نگرفته اید بلکه اینجایید برای اصلاح؟
چه شده که جایگاه ها در این کشور ملک خصوصی شماست و زاده ها یک سرزمین از آن بی نصیب؟
اگر راضی نیستید، اشتباهی آمده اید، شجاعت اصلاح ندارید، توانایی کمک کردن به کشتی که گاهی دچار طوفان شده را ندارید و می خواهید این کشتی به گل بنشیند. اگر قرار است فرد دیگری حلال مشکلات پشت میز نشستن شما باشد. شما به چه کار می آیید و بودنتان به چه درد می خورد؟
مرد میدان نیستید فریادتان دردی دوا نمی کند. رها کنید میز خدمتتان را!بروید تا بدانیم در بحران ها یقه چه کسی را برای مطالبه بگیریم.
