هگمتانه نروید، جذابیت پاجای پای نیاکان 3هزارساله گذاشتن را نمی فهمید

سرواژه-یادداشتی از طیبه قاسمی

این روزها همزمان با فضای معنوی شهر همدان با روزهای محرم یک رویداد بزرگ ضربان قلب دوستداران آثار باستانی و تاریخی و مردم عزیز کهن شهر همدان را بالا برده، همدان که گنجينه ارزشمندي از تاريخ و هويت باستاني مردم ايران زمين را از دوره هاي مختلف تاريخي در خود جاي داده و قدمت چندهزارساله آن همواره مورد تحسين و شگفتي بازديدگان و گردشگران داخلي و خارجي اين استان شده قسمتی از این دریای بیکران تاریخی را به ثبت جهانی رسانده تا جهان از این نعمت بی نصیب نماند.

شیپور جهانی شدن هگمتانه دمیده شده و حالا قرار است گروه های زیادی در این زمینه تلاش داشته باشند تا محوطه تاریخی هگمتانه به همان شکل که شایسته است معرفی شود، ما نیز قدم برداشته ایم به سمت انتهای پیاده راه اکباتان و بازدید از این شهر تاریخی.

بر سر راه پیکره ای از چنددلاور هخامنشی ساخته و ورودی تپه قرار داده شده است.

ساعت 9صبح به آنجا می رسیم از میله های کرم رنگ که بگذری بزرگ ترین تپه های باستانی ایران که می گویند  مساحت ۳۰ هکتاری دارد نمایان می شود.

تکاپو در آماده سازی هگمتانه جریان دارد و چند توریست چینی نیز به قلب تپنده ی اینروزهای همدان آمده اند تا ناظر پایتخت اولین پادشاهان ایرانی و لوح های طلا خط میخی و جام طلایی و کاسه سیمین خشایارشاه باشند.

در مسیر ورود مدیریت شهری کاشت درختان کاج و سرو را شروع کرده اند  در اسناد هست که تزیینات چوبی دیواره های قصر پادشاه از درختان کاج و سرو است.

در میان سرکشی به قسمت های مختلف؛ یک نکته جالب در صحبت های جهانگردی توجه مرا به خود جلب می کند او می گوید:  “پیش از این مطالب زیادی درباره هگمتانه خوانده و دیده بودم اما واقعیت جذاب تری را تجربه کردم در واقع تا زمانی که به هگمتانه سفر نکنید این تجربه جذاب را درک نمی کنید”

و من در این فکرم پا جای پای هلاکو، داریوش اول، خشایارشاه، کماندارانشان، دلاورمردانشان و نیاکانم در 3هزار سال پیش می گذارم.

جالب است بدانید همدان تنها شهری است که جغرافیایش همان است که بوده پس اگر به همدان بیایید جایی قدم برداشته اید که مردمان سه هزار ساله پیش در آن قدم برداشته اند.

به سمت کلیسای گریگوری استفان در قسمت شرقی تپه هگمتانه در محله قدیم ارامنه می رویم می گویند، در زمان جنگ جهانی اول هزاران ارمنی از مناطق ارمنستان غربی به شهرهای غربی ایران همچون کرمانشاه و همدان پناه آوردند و نشانه اش در همدان این کلیسات.  اثر برجسته این کلیسا حوضچه سنگی غسل تعمید است.

کارگران مشغول مرمتند و چینی ها از آنها عکس  می گیرند.

روبرو از پله ها که بالا بروی یک گورستان و چندین سنگ قبر مرمرین و سنگی را میبینیم سنگ‌ قبرهایی که در این موزه قرار دارد، متعلق به دوران سلجوقیان بوده که بر روی بعضی از آنها نوشته‌های کوفی دیده می‌شود.

قسمت پایین این گورستان  نمایی آجری شبیه خانه های قدیمی با پنجره های رنگی به چشم می خورد. و در ضلع غربی ساختمانی که پاتوق حافظ، سعدی، مولوی، نظامی و شاهنامه خوان هاست.

در خود هگمتانه قصری بزرگ، محکم و زیبا طراحی شده و به صورت هفت قلعه تودرتو و متصل ساخته شده است، گفته اند؛ قلعه هفتم کاخ پادشاه است و در اطراف آن خانه های مسکونی زیادی دیده می شود که دلیل آن دستور پادشاه برای نقل مکان مردم به اطراف کاخ خودش بوده است.

سری به کتابخانه می زنیم و منابعی را بررسی می کنیم نزدیک به ظهر است و آفتاب روی تمام هگمتانه می تابد.

در یکی از منابع، داستان زیبایی درباره تزیینات محل نوشته شده “دستبندها تزیینی متعلق به زنان نبوده و هدیه هایی است که پادشاه به کمانداران قهار خود می داده”

و تصاویر زیبایی از گردنبندی بزرگ که بر همین اساس وجود تصاویر جنگی حاکی از آن اند که بر خلاف تصور رایج، گردن آویز زرین به یک مقام عالی رتبه مرد تعلق داشته.

قدیمی‌ترین اثر این موزه یک خمره سفالی متعلق به هزاره پنجم قبل از میلاد  است . سنگ‌های تزئینی این موزه متعلق به دوره صفویه هستند و حجاری‌های زیبایی بر روی آنها وجود دارد.

راه دراز است هنوز خیلی چیزها  هست که می توان دید مانیز برنامه سفر بعدی را می گذاریم، کم کم راه خروج را در پی می گیریم اما تجربه جذاب این سفر درون شهری و  بازدید از این زیبای بی بدیل مارا در ساخت مجموعه ای که در نظر داریم استوارتر کرد.

راه دراز است و….